"Drach"
to dzieje trzech pokoleń Magnorów i Gemanderów. Przypadł im w udziale los
skomplikowany przez dwie wojny światowe, powstania, nieprzewidziane
okoliczności i trudną codzienność, w której obok brutalności, okrutnej przemocy
jest miejsce na miłość i radosny czas.
Ślązacy
są pracowici, konkretni i solidarni; mężczyźni idą na wojnę, gdy zachodzi taka
potrzeba, a kobiety z oddaniem dbają o dom i rodzinę. Żona Josefa Magnora
"robi to, czego matka nauczyła ją w domu i czego matkę Valeski nauczyła
jej matka, i tak dalej, cały szereg matek i córek przez pokolenia doskonalił wielką
i subtelna sztukę godzenia się z losem w milczeniu".
Z
dbałością o szczegóły relacjonuje autor przeżycia swoich bohaterów, ale ocenę
ich zachowań i postaw pozostawia czytelnikowi.
Każdy z bohaterów zmaga się z troskami życia codziennego, przeżywa
radości i smutki, zabiega o lepszy byt, ale to mało ważne, "bo nic nie ma
żadnego znaczenia, wasze losy, ich losy, czyjekolwiek losy. Nic nie oznacza
niczego, wszystko tylko jest …". Jest na chwilę i szybko przemija, bo
przemijanie, powtarzalność losu i nieuchronność śmierci są wpisane na stałe w
ludzkie życie.
J. L.